بسم الله الرحمن الرحیم
چرا ما آدم ها فکر می کنیم بدبختتر از ما کسی نیست؟
چرا ما آدم ها دیگران را بیشتر از خودمان عامل بدبختی خودمان می دانیم؟
چرا باید برای هر کاری دنبال یک مقصر بگردیم؟
چرا کمتر به فکر فرصت هاییم وبیشتر غم گذشته و نگرانی آینده راداریم؟
چرا همیشه آنچه هستیم را بد می دانیم و آنچه نداریم را خوب؟